خودخوان منتشر شد

خودخوان

نرم افزار خودخوان ، همراه شما در کتاب خوانی ، منتشر شد

اگر میخواهید شب امتحانی نباشید و در طول ترم مثل یک معلم بر روی درس خواندنتان کنترل داشته باشید ، خودخوان را به شما پیشنهاد می کنیم . 

عملکرد درس خوانی

کافی است در خودخوان ترم تحصیلی و کتاب های آن ترم را معرفی کرده و هر روز برنامه مطالعه خود را دریافت کنید . اگر نمی دانید چقدر از درس ها عقب هستید و میخواهید بدانید باید کدام کتاب را بخوانید خودخوان در اختیار شماست . 

کتاب های ترم

خودخوان به نحوه درس خواندن شما توجه کرده و با هوشمندی مخصوص به خود ، طوری به شما پیشنهاد میدهد که بتونید تا پایان ترم تمام کتاب ها رو تمام کنید. 

تعریف ترم تحصیلی یا آزاد

 

نکته : 

حواستون باشه بازه ترم را طوری انتخاب کنید که فرصت دوره و تست زنی هم داشته باشید 

پی نوشت :

ورژن 1 این نرم افزار رایگان منتشر کردم با حدود 850 نصب فعال ، ولی بدلایلی بازار برای انتشارش اشکال گرفت و مجبور شدم حذفش کنم . در ورژن جدید امکانات بیشتری قرار دادم و پولی هم شده .

من و git و اندروید

حتما یه برنامه نویس خوب از git استفاده میکنه و " یه برنامه نویس بدون git یه برنامه نویس مرده است "

مطالب زیادی میشه در مورد git تو نت پیدا کرد ولی دونستن بعضی از نکات ساده خالی از لطف نیست . خصوصا که این یافته پس از کلنجار یکی دو ساعته بدست بیاد .

آقا ما اومدیم یه پروژه قدیمی رو ریفکتور کنیم و مثل همیشه از android studio مستقیم share کردیم روی github و همه چی عالی . بعد یه سری تغییرات اومدم commit کنم دیدم ، الا ماشالله فایل تغییر یافته چقدر زیاده . 

یه بررسی اولیه کردم دیدم به به git اومده همه پوشه های build و .gradle رو هم تحت کنترل خودش گرفته . یعنی هر فایلی اونجا هست رو هم خواست بریزه روی repo سرور !!

اون زمان فرصت نداشتم و مجبور شدم بزنم بره و کلی وقت ما رو گرفت تا 60 مگ فایل رو اپلود کنه . بعد از مدتی که فرصت کردم یه سرچی زدم ببینم اشکال کار کجاست و به تجربیات زیر رسیدم :

حذف کنترل git از پروژه :

باید اول از همه یه کاری میکردم که git بیخیال این پروژه بشه . راهش ساده است . برید تو پوشه پروژه و پوشه .git رو حذف کنید . 

اندروید استودیو خودش یه پیغام میده که git اشکال داره و باید config کنید 

 که میرید ( یا روی لینکش کلیک کنید خودش میره ) تو قسمت version control در تنظیمات و کافیه اونجا هم git رو حذف کنید و تمام ، git بیخیال پروژه میشه و میره خونه خودش !

اضافه کردن دوباره پروژه به git :

این که روش تو تصویر زیر مشخصه . فقط قبلش یادتون باشه repo تو github رو حذف کنید تا همه چی از اول ساخته بشه . 

انتقال فایل های اصلی پروژه :

یه فایل text ساده تو پروژه ها هست با نام  gitignore . 

این فایل به git میگه بیخیال چه فایل و پوشه هایی بشه . معمولا هم متن داخلش برای همه میتونه یکسان باشه ولی بسته به تشخیص شما میتونید چیزی روش اضافه کنید . دلیل اینکه پروژه من همه اون پوشه ها رو کنترل میکرد این بود که این فایل رو نداشتم . با اضافه کردنش همه چیز درست شد و فقط فایل اصلی پروژه تحت کنترل قرار گرفت .

 .gitignore




*.iml




.gradle



/local.properties




/.idea/workspace.xml




/.idea/libraries




.DS_Store



/build




/captures




.externalNativeBuild

سوالی هم که باقی میمونه اینه که چرا باید git بیخیال این پوشه ها بشه ؟ چون این پوشه ها در هر سیستمی که قرار بگیرن خودشون بصورت اتوماتیک ساخته یا دانلود میشن و نیاز نیست شما همراه پروژه تون انتقالش بدید 

تغییر فونت فارسی در پروژه های اندروید

برای ما فارسی زبان های تغییر فونت اصلی اپلیکیشن هایی که مینویسیم تقریبا یه اصله . چون با فونت های جدید رابط کاربری زیباتری می تونیم بگذاریم و از حالت زمخت در میاد . میخوام روش ساده و سر راست افزودن فونت جدید به پروژه برنامه رو بگم که احتمالا جسته و گریخته آموزش هاش رو میشه پیدا کرد ولی گاهی وقت ها یه راه حل امتحان شده سر راست بهتر از توصیه های آموزشیه . با من همراه باشید

انتخاب فونت 

از نظر ما برنامه نویس ها انتخاب یه فونت درست و حسابی که به کلیت رابط کاربریمون بخوره کار سختیه ! چون ما فقط بلدیم کد بزنیم ، طراحی با دوستان دیگه است . فونت ایران یکی از سایت های تخصصی در این کاره ولی من نتونستم فونت مجانی توش پیدا کنم . برای ما که پروژه های عام المنفعه ! انجام میدیم فونت رایگان دوای درده . اینجا میتونید یه چند تا فونت فارسی رایگان پیدا کنید که من خودم از فونت شبنم استفاده میکنم

افزودن فایل به پروژه 

روی پوشه res راست کلیک کرده و New و مثل شکل زیر یه پوشه با نام font ایجاد کنید . 

حالا فایل فونت مورد نظر رو در این پوشه قرار بدید . حواستون باشه اسم فایل فونت با حروف بزرگ شروع نشه که اندروید استودیو اشکال میگیره

فونت ها اصولا از اندروید 26 به بالا میتونن استفاده بشه و برای اینکه بشه تا اندروید 16 هم از فونت استفاده کرد باید این روش رو بکار بگیرید و گرنه فونت اعمال نمیشه 

یه فایل xml با نام مثلا shabnam_font ایجاد کنید و کد زیر رو توش بنویسید :

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<font-family
    xmlns:app="http://schemas.android.com/apk/res-auto">
    <font
        app:fontStyle="normal"
        app:fontWeight="400"
        app:font="@font/shabnam" />
</font-family>

app:font="@font/shabnam" همون آدرس فایل فونت ( ttf ) هست که قبلا اضافه کردیم . حالا فایل style در پوشه Values رو باز کنید و کد زیر رو بهش اضافه کنید :

<style name="textViewFont">
    <item name="android:fontFamily">@font/shabnam_font</item>
</style>

دیگه کار تمومه و میتونید از فونت جدید در جایی که خواستید استفاده کنید :

<TextView
     android:layout_width="wrap_content"
     android:layout_height="wrap_content"
     style="@style/textViewFont" />

اگر هم بخواهید از این فونت مثلا در تمام TextView های برنامه استفاه کنید کافیه کد زیر رو به theme برنامتون اضافه کنید تا هر جا TextView داریم با این فونت تغییر کنه :

<style name="AppTheme" parent="Theme.AppCompat.Light.NoActionBar">
     <!-- Customize your theme here. -->
     <item name="colorPrimary">@color/colorPrimary</item>
     <item name="colorPrimaryDark">@color/colorPrimaryDark</item>
     <item name="colorAccent">@color/colorAccent</item>
     <item name="preferenceTheme">@style/PreferenceThemeOverlay</item>
     <item name="android:textViewStyle">@style/creditCardText</item>
</style>

موفق باشید 

تغییر UI در زمان اجرا با استفاده از ViewStub

اصول برنامه نویسی و طراحی میگه تا حد امکان باید از کد های تکراری بپرهیزیم و اینکار برای طراحی رابط کاربری هم بسیار مورد نیازه . یه مثال ساده ای که در این مورد همیشه زده میشه جداسازی کد های یک قسمت طراحی بصورت یک فایل جدا layout و استفاده از اون در layout های دیگه است که میشه با تگ های include , merge اون قسمت رو اضافه کرد . البته اگر قسمت ضمیمه شونده منطق خودش رو داشته باشه باید بصورت fragment به اکتیویتی اضافه بشه تا بتونیم برای هر قسمت منطقش رو اجرا کنیم . اینکار هم با تگ fragment , framelayout قابل انجامه . در چنین مثالهایی ما یک بخش ثابت داریم که میتونه در فضاهای بزرگ دیگه مثل فرگمنت یا اکتیویتی تکرار بشه 

حالا بزارید یه فرض دیگه رو هم بررسی کنیم . اگر ساختار اصلی فرگمنت هامون یک شکل باشه ولی یه بخش خاص برای هر فرگمنت تغییر کنه چطور ؟ یعنی فرض کنید چند فرگمنت یا اکتیویتی داریم که شکل ساختاری یکسانی دارند ولی مثلا بخش بالای صفحه در هر فرگمنت متفاوته و شکلش تغییر میکنه . اینجاست که ViewStub به کار میاد . بزارید اول بدونیم ViewStub چیه ؟

ViewStub 

طبق تعریف خود گوگل :

A ViewStub is a zero-sized invisible View which is used to load "layout resource" at runtime.

یعنی ViewStub ویویی بدون سایز و مخفی است که در زمان اجرا به عنوان layout نمایش داده خواهد شد . این یعنی اینکه با اضافه کردن این ویو به layout هیچ جایی رو نخواهد گرفت و زمانی که متد ()inflate یا visible آن اجرا شود ، یه ویو دیگر را در خود نمایش خواهد داد . 

<ViewStub
    android:id="@+id/view_stub"
    android:inflatedId="@+id/replace_view"
    android:layout="@layout/replace_layout"
    android:layout_width="match_parent"
    android:layout_height="match_parent"
    />

همانطور که در کد بالا می بینید attribute های ViewStub شامل موارد زیر می باشد :

android:id="@+id/view_stub"

 id مختص خود ViewStub که بتوان بعدا در برنامه به آن دسترسی داشت 

android:inflatedId="@+id/replace_view"

id ویویی که بعد از اجرای متد ()inflate یا visible به ویو جایگزین شده داده خواهد شد 

android:layout="@layout/replace_layout"

layout ای که باید جایگزین شود . البته اینکار را بصورت کد نویسی انجام می دهیم تا بتوانیم همانند مثال گفته شده layout های اختصاصی را برای هر فرگمنت جایگزین کنیم

viewStub.setLayoutResource(R.layout.my_checkbox);
View inflatedView = viewStub.inflate();

میتونید نحوه استفاده از ViewStub رو در اینجا و اینجا و اینجا و اینجا ببینید . با استفاده از ViewStub عملا ما میتونیم یک جایی اختصاصی جدا در layout در نظر بگیریم که برای هر فرگمنت یا اکتیویتی بتونه ویو مختص به خود رو در آن جایگزین کند . اما یکی از کاربرد های مهم دیگه ViewStub نیز لود کردن قسمت های مختلف layout در زمان های مختلفه . فرض کنید layout شلوغی داریم که اگر بخواهیم بصورت یکجا لود بشه زمان زیادی رو میگیره ، در این حالت با استفاده از ViewStub میشه زمان نمایش ویو رو تا زمان اجرای متد ()inflate یا visible به تاخیر بندازیم 

پی نوشت : یکی از ویژگی های ViewStub اینه که زمان inflate شدن ، خود ViewStub حذف خواهد شد و جای آن را ویو تعریف شده خواهد گرفت در نتیجه زمان استفاده از ViewStub در ConstraintLayout بعد از inflate شدن دیگه هیچ قید و بندی به ConstraintLayout نخواهد داشت ، برای حل این مشکل کافیه همانند راه حل ارائه شده در اینجا ، inflatedId رو با id یک مقدار قرار بدیم .

تغییر نام package اپلیکیشن اندروید

شاید برای شما هم پیش اومده باشه که بخواهید نام package اپ اندروید رو تغییر بدید ولی نمی دونید از کجا باید شروع کنید و چی رو باید تغییر بدید که پروژه تون از دست نره . با هم روش درستش رو می بینیم :

فرض کنید میخواهیم com.example.app به com.my.application  تغییر بدیم :

• در Project pane ایکون تنظیمات رو کلیک کرده و تیک کنار Compact Empty Middle Packages رو بردارید . با اینکار فایل پروژه بصورت درختی نمایش داده میشه و می تونید ببینید com , example , app بصورت پوشه در میان

• حالا رو پوشه example راست کلیک کرده و Refactor - > Rename رو انتخاب کنید 
• در پنجره باز شده Rename Package رو انتخاب کنید و نام my رو وارد کرده و Refactor رو بزنید 
• در پنل باز شده که لیست تغییرات مورد نیاز را نمایش میدهد نیز Do Refactor رو بزنید . اندروید استدیو باقی کار ها رو انجام میدهد 
• همین کار رو برای پوشه app و تغییر نام به application  انجام بدید 
• فایل manifest رو بازکنید و   "package="com.example.app رو به  "package="com.my.application تغییر بدید
• فایل (build:gradle (app رو باز کنید و "applicationId "com.example.app را نیز مثل بالا تغییر دهید 
• حالا پروژه را sync کنید و لذت ببرید

پی نوشت : احتمالا پوشه اصلی پروژه به نام قبلی app باقی مانده که فقط کافیه اون رو تغییر نام بدید هر چند در پروژه تاثیری نداره

دیباگ مستقیم اپ روی گوشی

حتما برای دولاپر های عزیز اندروید پیش اومده که بعد از آماده سازی اولیه اپ و نصب روی گوشی ، در حالی که به نظر میاد همه چیز داره خوب کار میکنه اپ کرش می کنه و یه سوال بسیار بزرگ عین شاخ از سرشون بیرون میزنه  ! اگر مثل من دسترسی به محیط دیباگ android studio به سرعت در اختیارتون نیست و یا نمیدونید کجا خطا اتفاق افتاده تا سریع برید همون خط رو دیباگ دوباره کنید و میخواید که خطا روی خود گوشی بهتون نمایش داده بشه ، این روش کارایی خوبی خواهد داشت .

Android Global Exception Handler

اینکار به سادگی با java.lang.Thread.UncaughtExceptionHandler قابل انجامه ولی باید یکی از دو روش زیر رو انتخاب کنید :

1.خطایابی در سطح Application که در این صورت نمی توانید dialog باز کنید و یا اکتیویتی جدیدی اجرا کنید با این حال هر نوع خطایابی قابل اجرا خواهد شد 

2.خطایابی در سطح Activity که به راحتی میتوان dialog یا اکتیویتی دیگری باز کرد ولی باید در یک کلاس ارث بری شده توسط اکتیویتی ها نوشته شود ( مثلا BaseActivity )

خطایابی در سطح Application

در این روش log ایرور بصورت فایل روی دستگاه ذخیره خواهد شد تا در اجرای دوباره اپ بتوان از آن استفاده کرده و متن خطا را نمایش داد 

public class LoggingExceptionHandler implements Thread.UncaughtExceptionHandler {
    private final static String TAG = LoggingExceptionHandler.class.getSimpleName();
    private final static String ERROR_FILE = MyAuthException.class.getSimpleName() + ".error";
    private final Context context;
    private final Thread.UncaughtExceptionHandler rootHandler;
    public LoggingExceptionHandler(Context context) {
        this.context = context;
        // we should store the current exception handler -- to invoke it for all not handled exceptions ...
        rootHandler = Thread.getDefaultUncaughtExceptionHandler();
        // we replace the exception handler now with us -- we will properly dispatch the exceptions ...
        Thread.setDefaultUncaughtExceptionHandler(this);
    }
    @Override
    public void uncaughtException(final Thread thread, final Throwable ex) {
        try {
            Log.d(TAG, "called for " + ex.getClass());
            // assume we would write each error in one file ...
            File f = new File(context.getFilesDir(), ERROR_FILE);
            // log this exception ...
            FileUtils.writeStringToFile(f, ex.getClass().getSimpleName() + " " + System.currentTimeMillis() + "\n", true);
        } catch (Exception e) {
            Log.e(TAG, "Exception Logger failed!", e);
        }
    public static final List<String> readExceptions(Context context) {
        List<String> exceptions = new ArrayList<>();
        File f = new File(context.getFilesDir(), ERROR_FILE);
        if (f.exists()) {
            try {
                exceptions = FileUtils.readLines(f);
            } catch (IOException e) {
                Log.e(TAG, "readExceptions failed!", e);
            }
        }
        return exceptions;
    }
}

حالا باید ان را به سطح Application ضمیمه کنیم

public class MyApp extends Application {
    @Override
    public void onCreate() {
        super.onCreate();
        new LoggingExceptionHandler(this);
    }
}

یادتان نرود که در فایل AndroidManifest  نیز تغییرات زیر را انجام دهید 

<application
    android:name=".MyApp"

خطایابی در سطح Activity

در این روش با استفاده از ApplicationContext می توان log ایرور را بصورت مستقیم نشان داد و یا حتی اکتویتی جدیدی را اجرا کرد 

public class MyExceptionHandler implements Thread.UncaughtExceptionHandler {

    public static final String EXTRA_MY_EXCEPTION_HANDLER = "EXTRA_MY_EXCEPTION_HANDLER";
    private final Activity context;
    private final Thread.UncaughtExceptionHandler rootHandler;

    public MyExceptionHandler(Activity context) {
        this.context = context;
        // we should store the current exception handler -- to invoke it for all not handled exceptions ...
        rootHandler = Thread.getDefaultUncaughtExceptionHandler();
        // we replace the exception handler now with us -- we will properly dispatch the exceptions ...
        Thread.setDefaultUncaughtExceptionHandler(this);
    }

    @Override
    public void uncaughtException(final Thread thread, final Throwable ex) {
        if (ex instanceof MyAuthException) {
            // note we can't just open in Android an dialog etc. we have to use Intents here
            // http://stackoverflow.com/questions/13416879/show-a-dialog-in-thread-setdefaultuncaughtexceptionhandler

            Intent registerActivity = new Intent(context, AuthActivity.class);
            registerActivity.putExtra(EXTRA_MY_EXCEPTION_HANDLER, MyExceptionHandler.class.getName());
            registerActivity.addFlags(Intent.FLAG_ACTIVITY_CLEAR_TOP);
            registerActivity.addFlags(Intent.FLAG_ACTIVITY_NEW_DOCUMENT);

            context.startActivity(registerActivity);
            // make sure we die, otherwise the app will hang ...
            android.os.Process.killProcess(android.os.Process.myPid());
            System.exit(0);
        } else {
            rootHandler.uncaughtException(thread, ex);
        }
    }
}

برای ضمیمه کردن این Handler باید یک کلاس ایجاد کرد تا اکتیویتی های دیگر از آن ارث بری کنند 

public abstract class BaseActivity extends AppCompatActivity {
    @Override
    protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
        super.onCreate(savedInstanceState);
        new MyExceptionHandler(BaseActivity.this);
    }
}

خودم از این روش در پروژه هام استفاده میکنم و معمولا وقتی ایرور جدید غیر قابل پیش بینی اتفاق می افته خیلی بدردم خورده ... البته چون از روش دوم استفاده میکنم بعضی از ایرور های که قبل از activity اتفاق می افتن رو نمیشه catch کرد که زیاد چنین اتفاقی نمی افته . من برای نمایش متن ایرور از اکتویتی جدید و یک TextView استفاده میکنم . البته نمی دونم بدلیل محدودیت String و یا TextView کل متن ایرور نمایش داده نمیشه که زیاد فرقی نمیکنه و معمولا از همون خطوط اول مشخص میشه خطا برای چیه 

تصاویر برداری ( Vector Drawable ) در اندروید

تصاویر برداری یا همان Vector Drawable نوعی از تصاویر هستند که با استفاده از محاسبات ریاضی و برداری ساخته میشوند و نسبت به تصاویر PNG  , JPG  کاربرد های بیشتری در طراحی رابط کاربری موبایل و وب دارند . از جمله مزیت بسیار خوب این تصاویر امکان تغییر سایز تصاویر در رزولوشن های متفاوت بدون از دست دادن جزئیات می باشد . 

 

تفاوت در چیست ؟

تصاویر برداری با محاسبات ریاضی ساخته می شوند ، مبنای این محاسبات نیز اندازه نمایی ( View ) است که در آن قرار گرفته اند .این یعنی اینکه اگر یک فایل برداری را در رزولوشن 320*240 قرار دهید ، تمام محاسبات از روی همین اندازه انجام گرفته و بردار ها بر اساس آن ساخته می شود و با قرار دادن همان فایل برداری در رزولوشن 1288*768 محاسبات دوباره بر اساس اندازه جدید انجام میگیرد . اما در تصاویر پیکسلی ، این پیکسل های تصاویر هستند که در هر رزولوشن جایگذاری میشوند و با تغییر اندازه تصاویر ، پیکسل ها تغییری نمی کنند و اطلاعات جدیدی برای افزایش کیفیت تصاویر به آن اضافه نمی شود . عملا تصاویر برداری با تبدیل تصاویر به یکسری بردار ریاضی و به تاخیر انداختن ساخته شدن تصویر تا زمان مشخص شدن اندازه نما در زمان اجرا تصاویر با کیفیت تری را تولید می کنند 

استفاده از تصاویر برداری در اندروید 

برای استفاده از تصاویر پیکسلی در اپلیکیشن ها باید از قبل فایل متفاوتی از یک تصویر برای روزلوشن های متفاوت صفحه نمایش در پوشه res پروژه گنجانده شود تا اندروید در زمان اجرا با توجه به روزلوشن دستگاه اجرا کننده تصویر درست را در صفحه نمایش دهد 

 

ولی پس از معرفی تصاویر برداری در اندروید lollipop و SDK 21 ، توسعه دهندگان می توانند تنها با یک فایل به فرمت xml ، تصاویر با کیفیت را برای روزلوشن های مختلف در اپلیکیشن های خود استفاده کنند . این فایل ها در پوشه drawable قرار میگیرند . 

 

تصاویر برداری را میتوان در android studio 3+  و SDK 23+ و Gradle 3+ به راحتی به کار برد .

تنظیمات مورد نیاز 

ابتدا باید در قسمت تنظیمات Gradle به بخش default config کد زیر را اضافه کنید . با این کار امکان استفاده از support library برای تصاویر برداری امکان پذیر میشود .

defaultConfig {
        vectorDrawables.useSupportLibrary = true
    }

همچینی نیاز است تا کد های زیر نیز به قسمت dependencies اضافه شود تا برای ورژن های پایین تر ، از support library برای نمایش آن استفاده شود 

dependencies {
    implementation 'com.android.support:support-v4:27.1.1'
    implementation 'com.android.support:appcompat-v7:27.1.1'
}

بهتر است بجای کامپوننت های پیش فرض اندروید که قابلیت قرار گیری تصاویر در آن قرار دارد از کامپوننت های support library  بصورت زیر استفاده کنید . در این صورت نمایش تصاویر در ورژن های اندروید 21 به بالا بدون مشکل خواهد بود . 

  android.support.v7.widget.AppCompatButton
  android.support.v7.widget.AppCompatImageButton
  android.support.v7.widget.AppCompatImageView

جهت اختصاص تصاویر به این کامپوپنت های باید از app:srcCompat استفاده شود 

<android.support.v7.widget.AppCompatImageView
        android:id="@+id/img_demo"
        android:layout_width="120dp"
        android:layout_height="120dp"
 app:srcCompat="@drawable/ic_heart"	/>

در صورت نیاز میتوان بصورت کد نویسی نیز تصاویر برداری را به کامپوننت ها اختصاص داد که نمونه کد آن در زیر آمده است 

// set vector drawable by ID 
val drawable = AppCompatResources.getDrawable(mContext, R.drawable.ic_heart)
img_demo.setImageDrawable(drawable)

در صورت نیاز به استفاده از تصاویر برداری برای اندروید با ورژن های 21 به پایین تر نیز باید علاوه بر تنظیمات و روش های گفته شده بالا ، باید تنظیمات زیر را نیز انجام دهید 

ابتدا برای هریک از فایل های تصاویر خود یک wrapper به شکل زیر با فرمت xml ایجاد میکنید و تصاویر برداری را در آن آدرس دهی میکنید

<layer-list xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android">
    <item android:drawable="@drawable/ic_heart"/>
</layer-list>

همچنین در اکتیویتی که این تصاویر را در آن نمایش میدهید نیز در بخش onCreate قطعه کد زیر را قرار دهید . 

override fun onCreate(savedInstanceState: Bundle?) {
    super.onCreate(savedInstanceState)
    setContentView(R.layout.activity_main)
    AppCompatDelegate.setCompatVectorFromResourcesEnabled(true)
}

ساخت تصاویر برداری در اندروید استدیو

میتونید در اندروید استودیو فایل های با فرمت svg و psd را به تصاویر برداری تبدیل کنید برای اینکار مثل تصویر به منوی Vector Asset رفته و فایل های مورد نظر را انتخاب کنید 

 

 

منابع جهت مطالعه 

تبدیل فایل های svg به vectordrawable 

http://inloop.github.io/svg2android/

ساخت فایل های svg

https://app.svgator.com

http://app.inker.co

https://vectr.com/

ساخت تصاویر برداری انیمیشن 

https://shapeshifter.design/

ساخت آیکون و تصاویر 

https://romannurik.github.io/AndroidAssetStudio/

کتابخانه برای استفاده از 2000 ایکون متریال بصورت تصاویر برداری 

https://github.com/code-mc/material-icon-lib

یه کتابخانه کاتلین پرکاربرد

یه کتابخانه کاتلین ( Kotlin lib ) میخوام امروز بهتون معرفی کنم . با نام KdroidExt که میتونید از github توضیحاتش رو ببینید.

کتابخانه همه کاره ای که میتونید باهاش از کد زدن های اضافه ( boilerplate code ) جلوگیری کنید . توضیحاتش تو صفحه اش هست و میشه گفت تقریبا تو هر پروژه ای به یکی از این متدها احتیاج پیدا خواهید کرد . 

شاد باشید