ایده هاتو بگو : آرایش

حتما شما هم اپلیکیشن های تغییر چهره رو یادتونه . اپ هایی که شما رو پیر میکردن یا براتون سبیل میزاشتن و یا حتی کچلتون میکردن . الانم یه اپ به نام FaceApp ترند شده که میتونید انواع فیلتر روی تصویر صورت اجرا کنید و با توجه به هوش مصنوعی استفاده شده در این اپ تصاویر جالبی بدست بیارید . ایده اصلی اپلیکیشن " آرایش " هم از همین اپ ها الهام میگیره .

آرایش و میکاپ برای خانم ها یک دغدغه است و ماشالله پول زیادی هم براش میدن . اپلیکیشن مورد نظر روی این موضوع مانور میده و با استفاده از الگو برداری از ویژگی های کاربر ، برای آرایش بهتر پیشنهاداتی میده .این پیشنهادات هم میتونه بصورت دوره ای پولی باشه و هم میتونه با توجه به تبلیغاتی که در همین مورد میده درآمد کسب کنه.

برای مثال فرض کنید شما از خودتون عکس میگیرید ( در شرایطی که اپ بتونه رنگ ها رو بهتر تشخیص بده ) و اپ با استفاده از رنگ پوست و موهای شما پیشنهاداتی مثل رنگ مو و رژ و غیره بهتون میده و یه سری محصول هم با همون تن رنگ بهتون پیشنهاد میده که بخرید . در ضمن میتونید از همون رنگ ها استفاده کنید و خودتون رو آرایش کنید تا ببینید آیا بهتون واقعا میاد یا نه . حتی میشه با توجه به ویژگی هایی که به اپ میدید ، یکی از سلیبریتی ها رو که باهاتون همزاد هست رو نشون بده تا شما بتونید از روی آرایشش ایده بگیریدو اگر چیزی رو انتخاب کردید محصول نزدیک بهش رو هم بهتون پیشنهاد بده

نمونه های زیادی از اپ هایی هست که میتونه رنگ صورت رو بهتون نشون بده یا آرایشی روی صورتتون اجرا کنه ولی مجموعی از اینها با استفاده از تبلیغات مرتبط وجود نداره یا حداقل من ندیدم

امید وارم یه روزی بتونم اجرایش کنم ولی فعلا که وقتش رو ندارم

ایده هاتو بگو : کار دار

هر چند مطرح کردن ایده های کسب و کاری که در ذهنون داریم با دیگران برای ما ایرانی ها معمولا سخته و معمولا ترس از دزدیده شدن ایده هامون یه چیز واقعی ، ولی مثل متن " از دزدیده شدن ایده هایتان نترسید! " نباید از طرح ایده ها ترسید ، چون از ایده تا اجرا یه دنیا فاصله است . البته نمیگم ایده هایی که دارید خودتون اجرایی میکنید رو جار بزنید ولی ایده هایی که گذاشتید گوشه ذهنتون تا شاید یه روزی اجرایی بشه رو بهتره زودتر اشاعه بدید چون حتما بیشتر از 100 نفر دیگه همین الان به همون ایده دارن فکر میکنن و احتمالا چندتاشون دارن اجرایش میکنن .

منم چون ایرانیم برام سخت بود ایده هایی هرچند کوچیک که به ذهنم رو میرسه مطرح کنم ولی به این اصل که گفتنش چیزی ازمون کم نمیکنه اعتقاد دارم . برای همین میخوام در مورد چند از ایده هام بنویسم ، شاید بدرد کسی خورد یا شاید با کسی نشستیم شروعش کردیم .

بازم میگم مهم نیست ایده چقدر کوچیک و چقدر غیر منطقی باشه . وقتی به بحث گذاشته بشه مزایا و معایبش رو نشون میده و خیلی از وجه های ایده رو که نمی دیدی ممکنه دیگری ببینه یا به خطراتی که ممکنه بهش فکر نکرده باشی با عقل جمعی خواهی رسید و من به این جمله معتقدم که تا وقتی که نتونستی حتی ایده ات رو تو یه جمعی توضیح بدی بهتره بیخیالش بشی .

حالا بریم سراغ ایده " کاردار "

این فقط یه اسمه . " کار دار " . کسی که قراره یه سری کار ها رو برامون انجام بده

من یه کارمندم . در ساعت کاری روزانه ( 8 صبح تا 4 بعدازظهر ) باید در دفترم باشم و نمیتونم همزمان خیلی از کارهای اداری و غیر اداری خودم رو برسم . از طرفی زدن از ساعت کاری با توجه به مسیر رفت و برگشت توجیحی نداره ( شایدم داره ) . بعضی کارها هم واقعا وقت تلف کردنه و نیاز به حضور نداره . اینجاست که باید گفت چه خوب میشد یه کسب و کاری بود که کارش همین بود " من کارهای روزانه ام بهش میسپردم تا برام انجام بده "

نمی دونم چقدر این ایده میتونه به سمت اجرایی شدن بره ولی خودم بعضی از معایبش رو می دونم . مثلا فرض کاری که شما دارید نیاز به امضا داشته باشه یا نیازمند جابجایی پول باشه . اونوقته باید در مورد امنیت و اطمینان بحث کرد

خوشحال میشم دوستان هم نظر بدن .

تایم لاین تولد مشاهیر

13 شهریور ، روز بزرگداشت ابوریحال بیرونی بود . گشتی تو نت زدم ( تبدیل به یه عادت شده برام ) که ایشون کی بوده ، کی زندگی میکرده و چه کرده که براش روز بزرگداشت میگیرن . ویکی پدیا مبارک هم کلی به دانش ما افزود و اطلاعات خوبی از این همه چیز دان ( اصطلاح جدید ) بزرگ بدست اوردم .

این بین تاریخ تولد ایشون که زادهٔ 13 شهریور ۳۵۲ خورشیدی هستن ، یه سوال جدید تو ذهنم ایجاد کرد . اینکه مشاهیر دیگه سرزمینمون کی بدنیا اومدن و تقدم و تاخر زندگی کردنشون چجوریه . این بود که به فکر یه تایم لاین از سال تولد مشاهیر افتادم . اینم شد نتیجه :

تایم لاین تولد مشاهیر هزار سال اول هجری شمسی

برای خودم که نتیجه کار جالبه ، برای شما نمی دونم . البته میشه اطلاعات دیگه ای مثل محل سکونت و مدت عمر و چیزای دیگه رو هم اضافه کرد که شاید در اینده نزدیک اونا رو هم انجام بدم .

بماند برای آینده

Learnable Programming - برنامه نویسی قابل یادگیری - قسمت اول

با ترجمه و اقتباس از مقاله آقای برت ویکتور - Learnable Programming

موضوع اصلی این سری از مطالب در خصوص نحوه یادگیری یک زبان برنامه نویسی و درک کد های برنامه است . اینکه با چه روشی میتوان برنامه نویسی را به دیگران آموزش داد و محیط و زبان برنامه نویسی باید دارای چه خصوصیاتی باشد . ایده اصلی  Learnable programmingاز آقای برت ویکتور می باشد که این مطلب سعی میکند همراه با ترجمه ، تفکرات ذهنی نویسنده را نیز بیان کند .

موضوعات مطرح شده در این سری از مطالب ، در محیط آنلاین آموزشی آکادمی خان و براساس زبان برنامه نویسی جاوا اسکریپت ( js ) و Processing نوشته شده که دارای ویژگی مثل live coding می باشد که به محض نوشته شدن کد ، خروجی آن قابل مشاهده میباشد .

برنامه نویسی

برنامه نویسی یعنی فکر کردن ، نه فقط مهارت نوشتن کد . ما در برنامه نویسی یه پروسه فکری را ایجاد کرده و به آن می پردازیم و سعی میکنیم مشکلات را در این پروسه حل کنیم . به عنوان مثال ، صرف یادگیری حلقه for یادگیری برنامه نویسی نیست و مثل این می ماند که بخواهیم با یادگیری نحوه استفاده از مداد ، طراحی را یاد بگیریم. در برنامه نویسی سعی می کنیم با بررسی مساله یک حالت مفهومی را ایجاد کنیم تا پاسخگویی تمام ورودی ها و خروجی های کاربر قرار بگیرد . 

دیدن نتایج

همه ما آنچه را بتوانیم ببینیم بهتر درک میکنیم . در برنامه نویسی نیز یادگیرنده باید بتواند نتایج برنامه ای را که مینویسد ببیند . اینجا مقصود از نتایج خروجی برنامه نیست ، بلکه امکانی است برای یادگیرنده تا بتواند یک خروجی از هر خط کدی که مینویسد ببیند و درک کند این قطعه از کد چه کاری انجام خواهد داد و الزاما نیاز نیست منتظر خروجی کل برنامه در پایان کار باشد. هدف کلی یک سیستم برنامه نویسی :

تشویق و ترغیب یادگیرنده در استفاده از روش های قدرتمند فکر کردن

ایجاد امکان دیدن و فهمیدن جزئیات برنامه به یک یادگیرنده

آلن پرلیز ( Alan Perlis ) میگوید : " برای اینکه یک برنامه را بفهمید باید خود را جای انسان و ماشین قرار دهید و مثل انها فکر کنید "

این یک اشتباه بزرگ است . دقیقا چیزی که برنامه نویسی را سخت و غیر قابل اطمینان میکند . یک انسان هرگز نمیتواند مثل یک ماشین فکر کنید ، نحوه فکر کردن یک انسان بسیار با ماشین متفاوت است و ما برای فکر کردن نیاز به تجسم داریم در حالی که ماشین از روش های موجود استفاده میکند . حال سوال این است که پس چطور باید برنامه نویسی را به دیگران آموزش دهیم . ما سیستم برنامه نویسی را طوری تغییر میدهیم تا قابل فهمیدن توسط انسان باشد .

سیستم برنامه نویسی 

هر سیستم برنامه نویسی دو بخش دارد . یک بخش آن محیط برنامه نویسی است که روی کامپیوتر نصب میشود و محیطی را برای کار کردن برنامه نویس ایجاد میکند و یک بخش نیز زبان برنامه نویسی است که روی مغز برنامه نویس نصب میشود . و با استفاده از ان با کامپیوتر ارتباط برقرار می کند . باید هر دو بخش سیستم برنامه نویسی براساس اصولی طراحی شود که قابلیت یادگیری داشته باشد . یعنی همان شعار Learnable-Programming که سیستمی را برای برنامه نویسی ترسیم خواهد کرد که ، یادگیرنده در جایگاه خود به عنوان یک انسان و از دیدگاه خود برنامه را تحلیل کرده و بسازد .

یک محیط برنامه نویسی قابل یادگیری باید به یادگیرنده اجاز دهد :

1. کلمات را بخواند ( read the vocabulary ) - کلمات چه معنایی میدهند ؟
2. جریان داده را دنبال کند ( follow the flow ) - چه اتفاقی چه موقع می افتد ؟
3. وضعیت ها را مشاهده کند ( see the state ) - کامپیوتر چطور فکر میکند ؟
4. با واکنش نشان داد بسازد ( create by reacting ) - از نقطه ای شروع کرده و بسازد 
5. بصورت مفهومی بسازد ( create by abstracting ) - ابتدا پیاده سازی کرده و سپس تعمیم دهد

یک زبان برنامه نویسی نیز باید شامل موارد زیر باشد :

1. هویت و استعاره ( identity and metaphor ) - چطور باید جهان کامپیوتر را با جهان خودمان ارتباط دهیم ؟
2. تجزیه ( decomposition ) - چطور باید ایده های خود را به تکه های قابل فهم تجزیه کنم ؟
3. ترکیب دوباره ( recomposition  ) - چطور باید تکه های ذهنی را بهم بچسبانم ؟
4. قابلیت خوانایی ( readability ) - این کلمات چه معنایی میدهند ؟

سعی خواهم کرد در سری های بعدی مطالب هر بخش از ویژگی های محیط و زبان برنامه نویسی را که در بالا لیست شده بصورت مجزا توضیح دهم 

 

فکر کنم فهمیدم ، نمی فهمیدم !

واقعا چرا ما در علم ها فقط استفاده کننده ایم ؟ چرا دیگه چیز با ارزشی تولید نمیکنیم ؟ به کار تخصصی خودمون هم نگاه میکنم ، یا ترجمه میکنیم یا کپی برداری ... حتی در تولید یه محتوای کوچیک ... گاهی وقتا وقتی یه چیز جدید تولید میشه ، اینقدر غیر منتظره است که خودمون هم زیر سوال میبریمش ! ..

امروز داشت یه مستند در مورد کشور نیوزیلند در شبکه مستند نشون میداد با عنوان " نیوزیلند از بالا " مستند در مورد برخی از مناطق این کشور بود که بیشتر از طریق هواپیما و کایت فیلم برداری شده بود ، در یه قسمت مستند گفت دامداری در این کشور یه شغل پردرامد و صادراتی می باشد و تصاویر هم نشون میداد اونجا گوسفند نگه نمیدارن ! گوسفند پرورش میدن !

در پی سوالهایی بالا به ذهنم رسید ، سرچی بکنم ببینم این بلاد کفر چطور میتونه با جمعیتی 5 میلیونی صادرات بیلیونی از پرورش دام داشته باشه ... یه مقاله جالب پیدا کردم که هر چند قدیمی به نظر میرسه ولی اطلاعات خوبی از این صنعت در این کشور داره . 

مطلبم در مورد چطور پرورش دادن گوسفند یا چطور بتونیم مثل نیوزیلند گوسفند پروش بدیم نیست ... داستان نحوه رسیدن به یه خواسته است . چقدر ما برای کاری که دور و برمون انجام میدیم تحقیق میکنیم ؟ اصلا تحقیق میدونیم یعنی چی ؟ فکر میکنیم با خوندن یه مقاله ، گوسفند پرور ( اینو بگید به لغتنامه اضافه کنن ) میشیم . من با خوندن اون مقاله تازه فهمیدم برای اینکه تو یه چیزی مثل پرورش دام بخوای قوی بشی باید خیلی چیزها با هم مچ بشه و به ده بیست سال و چهار تا قانون نیست .. ولی بیشتر از این متعجب شدم که واقعا میشه و چرا من تا حالا فکر میکردم اونا فقط میتونن ؟!!!

امروز یه مستند دیگه هم نشون داد .. در مورد میشل فوکو و دوره ای از زندگیش که با انقلاب ایران مصادف بود و داستان های خودش ... به موضوع مستند کاری ندارم ولی یه بار حتما وقت کردید ببینید . فوکو برای چیزی که بهش میپرداخت ( مطالعه جامعه و سیاست و فلسفه و هر چی ) بلند میشه میاد ایران و از اصل ماجرا تحقیق میکنه ... میپرسه ، مینویسه و تحقیق میکنه ... این یعنی همون چیزی که ما انجام نمیدیم !!!

مثلا تو همین برنامه نویسی خودمون ، وقتی مطلب جدیدی میبینیم ، یکی دو تا مقاله که خوندیم دیگه فکر میکنیم تموم شد . الان میشه به لیست علاقمندی های لینکدین مون اینو هم اضافه کنیم ... ولی واقعیت اینه که اگه تونستی یه چیز جدید ازش تولید کنی یعنی اونو بلدی ... مثلا یه برنامه از روش بسازی یا یه محتوا ایجاد کنی ... همین که میای راحترین کار یعنی تولید محتوا کنی تازه می فهمی ، اها این چی بود ، اون چرا اینجوریه . تازه می فهمی باید کلی بخونی تا فقط بفهمی خودت چی میگی !!!

نمی دونم چرا چنین مطلب واضحی رو نوشتم ولی احساس کردم باید یه جایی برای خودم یادداشتش کنم تا یادم باشه ، اون وقتی علمی داریم که بتونیم در موردش تحقیق کنیم و چیزی برای گفتن داشته باشیم 

آدرس مطلب در ویرگول 

نوشتن مطلب خوب

امروز صبح یه مطلب وبلاگی رو داشتم میخوندم ( موضوعش چندان مرتبط نبود) ، بعد از خوندن ترغیب شدم علاوه بر لایک کردن نظر بدم . یکهو به این فکر کردم که یک نوشته چطور میتونه جذب کننده باشه تا به حدی که ادمو متقاعد کنه پاش نظر بنویسی و لایک کنی .

مطالب زیادی در مورد نوشتن وبلاگ و نحوه نوشتن اون وجود داره + + +  . ولی شاید برای هرکدوم از ما چیزهایی جالب باشه که شاید بشه نقاط مشترکی هم توش پیدا کرد . ولی برای خود من موارد زیر در یک نوشته برای جذب شدن مهمه :

1. هر چه ویژوال تر بهتر : اگه تصویری داشته باشه احتمال اینکه بیشتر جذب بشم بیشتره

2.هر چه کوتاه تر بهتر : اگه مطالب کوتاه باشه بیشتر جذب کننده است و معمولا همون پاراگراف اول تکلیف رو با ادامه خواندن یا ادامه ندادن مشخص میکنه

3.هر چه مرتبط تر بهتر : اگه موضوع مطلب مشخص شده باشه و با علایق سازگارتر ، احتمال جذب بیشتره . البته ممکنه موارد دیگر باعث بشن جذب مطالب نا مرتبط هم بشیم 

4.هر چه محتوای با اصالت تر بهتر :  اگه مطلب از رفرنس های خوبی باشه و لینک هایی به جاهای مختلف که میتونه حس کنجکاوی رو برانگیزه بیشتر جذابه 

5.هر چه عنوان جالب تر بهتر : عنوان بعضی از مطالب آدمو قلقلک میده ببینه چه خبره 

برنامه نویسی آموزش پذیر ( Learnable Programming)

تو گشت های اخیرم تو نت یه مطلب جالب از سکان آکادمی توجه منو جلب کرد . موضوع درمورد Learnable Programming بود . آقای برت ویکتور یه ایده ای در آکادمی خان پیاده سازی کردند که اومده یه محیط آموزشی برنامه نویسی با ویژگی های خاص مثل اجرای زنده کد ، کد نویسی ویژوال و خیلی چیزهای باحال دیگه ساختن که براساس این ایده که یک برنامه نویس باید نتیجه کارهایی که میکنه رو بصورت ویژوال بتونه ببینه و بررسی کنه کار میکنه . جدای از بحث محیط آموزشی که ساخته شده ، خود ایده Learnable Programming برام یه جذابیت خاصی داره 

سوالی که بعد از چند سال برنامه نویسی ذهنم رو به چالش میکشید این بود که چرا ما نتیجه چیزی که میسازیم رو باید به این سختی ببینیم . مثلا تو اندروید شما کلی کد میزنی و مینویسی تا بالاخره پروژه Build بشه و روی دستگاه فیزیکی یا مجازی اجرا کنی تازه ببینی چی میشه !! ... چرا باید نتیجه کار اینقدر دیر بدست بیاد . خیلی وقت ها برای خود من پیش اومده یه فرضی رو برنامه نویسی میکنم و در ذهنم میچینم و کد هاش رو می نویسم ، وقتی نتیجه کار رو میبینم تازه میفهمم کلا مفهوم کار مشکل داره . در حالی که اگه بتونیم تغییرات رو به صورت زنده ببنیم همونجا میشه خیلی چیزها رو ساخت ..

آقای ویکتور تو سایتشون خیلی از مفاهیم ویژوالی رو برای آموزش یه زبان نشون دادن و میتونید به واقع نتیجه تفاوت برنامه نویسی ویژوال و برنامه نویسی صرفا کد رو ببنید . حتی تو این مطلبشون خیلی زیبا تونستن یک مفهوم ( Abstraction ) رو بصورت پیاده سازی شده در بیارن .. من که به شخصه واقعا مجذوب این سایت و کارهای ایشون شدم ولی ذهنم درگیر یه موضوع بزرگتره ... چرا نتونیم از همین ویژوال و امکاناتش در برنامه نویسی ( خود برنامه نویسی نه آموزش یه زبان برنامه نویسی ) استفاده کنیم . یکی از کارهایی که میشه گفت خواسته یا ناخواسته در همین راستا بوده ویژگی جدید Navigation Architecture Component در کامپوننت اندروید که بصورت کاملا ویژوال امکان navigation بین صفحات مختلف یه اپ رو پیاده سازی و طراحی میکنه ... این همون نتیجه کاریه که باید زودتر ببنیم . 

من حتی میزارم ذهنم از این چیزها هم بگذره و میگم چرا نباید unit test ها هم بصورت ویژوال اجرا بشه ... اینکه شما در یک نما بتونید تغییرات مختلف خروجی رو با توجه به تغییرات ورودی ببینید یه امکان فوق العاده کار راه انداز ... مثل یکی از مواردی که آقای ویکتور در سایتشون نشون دادن  . که در تصویر هم مشخصه . حالا فرض کنید همین خطوط ابی روش های اجرا با توجه به ورودی های مختلف باشه نتایج خروجی های یک متد در یک unit test . فکر میکنم به راحتی بشه نقاط خارج از منطق مورد انتظار رو پیدا کرد و به راحتی یه کار چند ساعته تو ذهن رو به سادگی چند کلیک انجام داد . 

یا حتی بازم بزارید ذهنمون پرواز کنه ، چه خوب میشد بتونیم data flow رو در یه کلاس یا متد دید !! یا نتایج یه تغییر در یک قطعه کد رو به صورت نتیجه یه خروجی نرم افزار دید . این ها همه نشخوار ذهنه و نمی دونم اصلا چی دارم میگم ولی این مطلب خون تازه ای در رگهام جاری کرده و میخوام بیشتر بدونم و بیشتر بفهمم ... شاید در آینده یه مطلب در مورد نتایج مطالعه ام نوشتم . تا اینجا تونستم یه وب سایت ( Processing Foundation ) که بصورت عملی همین ایده رو اجرایی میکنه پیدا کنم که هنوز در حال مطالعه اش هستم . 

شما هم اگه اطلاعاتی دارید که میتونه راهنماییم کنه خوشحال میشم بفرمائید .

 

کافه کد

تا بحال به دنیای برنامه نویسی  و ادم هایی که دارن توش فعالیت میکنن فکر کردید ؟ ( چه سوالیه همه فکر کردند ) . منظورم خود آدم هایه این فضایه برنامه نویسیه . برنامه نویس ها ، توسعه دهنده های وب ، دیزاینر ها ، مهندسان نرم افزار ، مدیران فنی ، It من ها ، گیگ ها ، نردها و فریلنسرها و الاماشالله ... تازه اخیرن کارآفرینان دنیای فناوری رو هم میشه بهشون اضافه کرد . تو اینترنت ارتباط بین چنین آدم هایی زیاده ، و بعضی هاشون بواسطه کار یا فعالیتی ، ارتباط نزدیک هم پیدا میکنن . اما خیلی کم پیش میاد ( یا حداقل من ندیدم و نشنیدم ) که چهار تا مهندس و برنامه نویس ، همدیگه رو به یه فنجان قهوه تو کافه دعوت کنن یا با هم گپی بزنن و از کارهایی که انجام میدن حرفی بزنن و شاید پایه ای ایجاد کنن برای همکاری های آینده شون . 

خود من به شخصه دوست نزدیک ( از نظر فاصله زمانی ) که بتونم باهاش گپی در این موارد بزنم ، ندارم و اکثر دوستانم تو نت هستن . گه گداری هم که اقوام اینکاره رو میبینم چنان غرق در صحبت هامون میشیم که یادمون میره کجاییم . البته چنین حرکت هایی رو دوستان در فیلد های دیگه مثل هنر و معماری و غیره انجام میدن و میبینم که تشکل و جمعیت و ngo تشکیل میدن ولی زیاد در مورد آدم های دنیای برنامه نویسی نمی بینیم . نمی دونم به واسطه خاصیت کارمونه یا چیز دیگه ولی دوست دارم تو چینی فضایی قرار بگیرم . یا شاید دارم مدینه فاضله ای برای خودم ترسیم میکنم . 

یه چند تا برنامه نویس درو هم جمع میشن و یه قهوه ای مینوشن و از خبرهایی که اتفاق افتاده و پروژه هایی که انجام میدن ، حرف میزنن . از سوالهایی که براشون تو موضوعی پیش اومده ، از همایش هایی که رفتن ، از همه چیز این دنیای زیبای برنامه نویسی .

البته مثل هر جای دیگه دورهمی های مجازی شاید در این موارد زیاد باشه و حتی همین وبلاگ ها میتونن ارتباط خوبی بین چنین آدم هایی برقرار کنه ولی اکثرا دلیل وجود چنین محیط هایی " آموزش " نه " به اشتراک گذاری تجربیات "

 یه جایی مثل medium یا ویرگول خودمون هم همین فضا رو ایجاد میکنه . شما اونجا یه محیط آموزشی با کلی رفیق مجازی داری که چیزهای خوبی هم مینویسن ولی عملا صحبت های از تجربیات و ریزکارهایی دوربرت نمیکنی ، یه چیزی شبیه کلاس های دانشگاه و موسسات که آموزش آدم ها رو بهم متصل کرده نه ارتباط انسانی

 

نمیدونم چقدر موافقید ولی به نظر من ، ما آدم های دنیای برنامه نویسی و توسعه و فناوری زیاد دنبال آموزش و کسب درآمد و بیزینس میگردیم ، هر از چند گاهی هم خبر از هم میگیریم یا به دورهمی آموزشی دعوت میشیم یا کلاس های آموزشی یا همایش های الکامی ... یه بار خودمون رو برای خودمون دعوت نکردیم به یک فنجان قهوه و دردل یه برنامه نویس و اصلا شاید آشنا شدن با آدمی که عین خودمون داره زندگی میکنه ولی برنامه نویس هم هست . خودمونو چپوندیم تو کد و اینترنت و پروژه ها ....

چین و دیگر هیچ

امروز صبح خبر ها رو از نظر مبارک میگذراندم ( یادم باشه بعدا تو یه مطلب بگم ما چجوری از نظر میگذرانیم ) . دیدم نوشته " چین درماه گیاه پرورش داد " و اینجا . یعنی آدم نمیدونه با این چین چیکار کنه . تمام معادلات رو بهم میزنه . ولی خدایی دمشون گرم .

من به عنوان یه بشر به این حرکت برادران چینی افتخار میکنم . هرچند قدمی کوچک برای یک انسان ولی قدمی بزرگ برای بشریت خواهد بود . چین با این همه جمعیت در حال ترکیدن و این همه دهان باز برای احتیاجات !!  یعنی ما با این جمعیت 80 میلیونی و این همه منابع باید بریم کشک بمکیم . اخه مگه میشه ! 

من که میگم احتمالا چین به زودی دنیا رو خواهد بلعید . حالا گفته باشم

سلام اول

خیلی وقت بود که میخواستم بار دیگه وبلاگ نویسی رو شروع کنم و اینبار در مورد تجربیاتم در دنیای برنامه نویسی بنویسم . وبلاگ قدیمی ام که یاددداشت های شخصی و گاها حرف نوشت های روزمره بود الان داره خاک میخوره و خیلی وقته به روز نشده ، شاید شروع دوباره نوشتن باعث بشه اونجا هم دوباره رونق بگیره 

قراره تو این وبلاگ هر تجربه و خبر جدیدی در مورد برنامه نویسی و دنیای فناوری داشتم رو بنویسم و سعی میکنم هر روز یه مطلب بنویسم و به روز باشم . در حال حاضر طبقه بندی خاصی تو ذهنم نیست ولی از نکات ریز مثلا فرمول های اکسل گرفته تا پروژه هایی که دارم روش کار میکنم و خبر های فناوری روز و معرفی نرم افزار هایی که استفاده میکنم رو شامل میشه . امیدوارم دوستای جدیدی پیدا کنم و تجربه جالب دیگه ی رقم بزنم 

پس بریم تا که باشیم ....